سخنی از بزرگان ادب(قسمت اول)

1.بزرگترین عیب برای دنیا همین بس که بی‌وفاست.

(حضرت علی علیه‌السلام) 

۲. آرزو دارم روزی این حقیقت به واقعیت مبدل شود که همه‌ی انسان‌ها برابرند.

(مارتین لوتر‌کینگ)

  3. بهتر است روی پای خود بمیری تا روی زانو‌هایت زندگی کنی.
(رودی)

  ۴. بر روی زمین چیزی بزرگتر از انسان نیست و در انسان چیزی بزرگتر از فکر او.
(همیلتون)

  ۵. عمر آنقدر کوتاه است که نمی‌ارزد آدم حقیر و کوچک بماند.
(دیزرائیلی) 

۶. چیزی ساده تر از بزرگی نیست آری ساده بودن همانا بزرگ بودن است.
(امرسون) 

۷. به نتیجه رسیدن امور مهم، اغلب به انجام یافتن یا نیافتن امری به ظاهر کوچک بستگی دارد.
(چاردینی)

  ۸. آنکه خود را به امور کوچک سرگرم می‌کند چه بسا که توانایی کارهای بزرگ را ندارد.

(لاروشفوکو) 

۹. اگر طالب زندگی سالم و بالندگی می باشیم باید به حقیقت عشق بورزیم.

(اسکات پک)

  ۱۰. زندگی بسیار مسحور کننده است فقط باید با عینک مناسبی به آن نگریست.

(دوما) 

۱۱. دوست داشتن انسان‌ها به معنای دوست داشتن خود به اندازه ی دیگری است.
(اسکات پک)

۱۲. عشق یعنی اراده به توسعه خود با دیگری در جهت ارتقای رشد دومی.

(اسکات پک)

  ۱۳. ما دیگران را فقط تا آن قسمت از جاده که خود پیموده‌ایم می‌توانیم هدایت کنیم.
(اسکات پک)

  ۱۴. جهان هر کس به اندازه ی وسعت فکر اوست.
(محمد حجازی)